Sinds 6 mei is Charles III de gekroonde koning van het Verenigd Koninkrijk. Toch is er vandaag in Edinburgh opnieuw een ceremonie met alle kenmerken van een kroning: er zijn kroonjuwelen, een dankdienst in de kerk en veel militairen en muziek. Langs de route worden duizenden mensen verwacht en alles wordt live uitgezonden door de BBC.
Toch heeft deze Schotse ceremonie niets van de eeuwenoude traditie van de kroning in Londen, zegt Esther Mijers, universitair hoofddocent Schotse geschiedenis aan de Universiteit van Edinburgh. “Je zou het een invented tradition kunnen noemen, een gebruik dat wel heel oud lijkt maar het niet is. Want de eerste Britse vorst die deze Schotse beëdiging van de kroning kreeg, was de moeder van Charles, koningin Elizabeth, in 1953.”
Elizabeth ging destijds een paar weken na haar kroning naar Edinburgh om met een speciale ceremonie de hechte band tussen de Britse kroon en Schotland te benadrukken, zegt de Nederlandse wetenschapper. “In die geest gaat Charles nu ook naar Edinburgh en komt hij voor het eerst officieel terug naar de plek waar zijn koningschap in september begon. Koningin Elizabeth overleed immers op haar Schotse buitenverblijf Balmoral.”
Tijdens de dankdienst in de Saint Giles’ Cathedral in het hart van Edinburgh staan de Schotse kroonjuwelen uitgestald: de kroon, de scepter en een speciaal gemaakt nieuw rijkszwaard. Ook is de Stone of Scone in de kerk, de steen die eeuwenlang is gebruikt bij de kroning van Schotse koningen en die ook al eeuwen een rol speelt bij de kroning van de Britse vorst. In tegenstelling tot bij de kroning in Londen zal koning Charles met al deze voorwerpen niets doen: hij krijgt de kroonjuwelen niet opgezet of aangereikt en zal ook niet plaatsnemen op een troon waarin de Stone of Scone is verwerkt.
Daarmee heeft deze plechtigheid in alle opzichten een veel minder officieel karakter dan de kroning in Londen, aldus Mijers. “Alles is veel informeler, er zal ook veel minder adel aanwezig zijn. Gewone mensen uit alle lagen van de samenleving spelen juist een leidende rol. Dat past bij de moeite die de Britse koninklijke familie altijd weer doet om de bijzondere band tussen de familie en de Schotten te benadrukken.”
