De impact van de arbeidende klasse wordt vaak onderschat als groep die in de directe uitvoering zit en daardoor de voorlopers zijn op het werk dat ten grondslag ligt aan vooruitgang. Het is daarom dat we de arbeiders de erkenning geven welke ze toekomt.
Wat begon als een nationaal strijd dag voor de achturige werkdag, in Amerika, mondde uit op een besluit om 1 mei 1890 een internationaal karakter te geven. Op 1 mei 1890 werd de eerste internationale Dag van de Arbeid gevierd en werd in 1891 besloten om de ‘Dag van de Arbeid’ tot een jaarlijkse traditie te maken.
Reeds langer dan 133 jaar is het dus dat de arbeidende klasse, in verenigd, individueel en particulier verband, strijd levert voor lotsverbetering van haar positie op de arbeidsmarkt. Dat er geen verbetering is opgetreden, op enkele punten na, getuigd van de niet nalatende strijd, heden ten dage in de wereld, maar ook in Suriname.
De overheid, die de grootste werkgever is, vertoont ernstige tekorten aan inzichten om de economie en daarmee ontwikkeling en werkgelegenheid gestalte te geven. Er is dus geen beleid om werkgelegenheid te bevorderen getuige de aanwas van duizenden ambtenaren, in de afgelopen 4 jaren. Geconcludeerd kan worden dat juist de productiesectoren kapot worden gemaakt. Jongeren die afstuderen zitten met de handen in het haar omdat zij maar geen werk kunnen vinden.
Een ander aspect, dat wij ook wensen te benoemen is het feit dat vertegenwoordigers van de arbeiders, de vakbonden, heden ten dage niet de traditionele inborst hebben van strijders, maar van volgers van de overheid en werkgevers. Geen wonder dat het geloof in sommige vakbonden en haar leiders, aan het afnemen is. Geruime tijd geven zij het gevoel dat zij heden ten dagen niet meer die strijdvaardigheid en strijdlust in zich hebben om op te komen voor de belangen van hun leden. Velen vragen zich dan ook af als de huidige vakbeweging niet aan een revisie toe is?
Het is nog maar de vraag als het aangekondigde stakingsmodel, om op 2 en 3 mei a.s, de arbeiders thuis te houden, wel het gewenste effect teweeg zal brengen. Of is het om een daad te stellen in het kader van ‘Wrokoman dei’?
Anno 2024 is de belangrijkste vraag evenwel hoe arbeiders in Suriname nu kunnen voorzien in hun levensonderhoud en basisbehoeften? Hoeveel particuliere arbeiders en ambtenaren moeten nu niet meer dan 1 baan hebben om te kunnen overleven? Hoe is het gesteld met de lage lonen en salarissen in het kader van de constante verhoging van basisgoederen, nutsvoorzieningen en de omhoogvliegende prijzen?
Onder deze regering hebben de arbeiders het dan ook bijzonder moeilijk. De sociaal maatschappelijke aspecten, zijn onvindbaar binnen het huidig beleid. Terwijl de regering haar mond vol heeft over sociaal beleid merken we dat de hoge inkomsten, uit de natuurlijke hulpbronnen, niet worden ingezet om het leed van de behoeftigen, te verzachten. Integendeel worden topambtenaren, loyalisten, friends & families van de de regering en de Rechterlijke macht, royaal beloond voor het leven.
Presidentiële commissies schieten als paddenstoelen uit de grond, zonder duidelijke opdrachten en wordt geen verantwoordelijkheid afgelegd. Deze commissies hebben slechts tot doel het accommoderen van partijgenoten,families & friends, tegen absurd hoge vergoedingen en de arbeiders en ambtenaren worden aan hun lot overgelaten.
De Nationale Democratische Partij roept derhalve de regering op om zich meer dan ooit in te zetten en alles aan te doen voor verbetering van de positie en rechten van de arbeidersklasse.De NDP wenst aan elke arbeidende Surinamer een bezinningsvolle Dag van de Arbeid toe. Als partij respecteren wij de rol van elke arbeider en zullen wij ons ten alle tijde committeren aan het waarborgen van de waarden en normen van de werkende klasse.
