Sociale bijstand is belangrijk maar de overheid moet er wel voor zorgen dat het bieden van die sociale steun niet leidt tot afhankelijkheid en ook geen ondraagbare last wordt voor de overheid. Dat stelde Rosita Sobhie Onderzoek Coördinator bij de Anton de Kom Universiteit de vorige week bij de publicatie van armoedeonderzoek ‘Suriname Poverty an Equity Assessment’ van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank en de Wereldbank die de universiteit is uitgevoerd.
2,2 procent van het bruto binnenlands product (BBP) wordt aan sociale bijstand uitgegeven. Sobhie zegt dat wat Suriname uitgeeft aan sociale uitkeringen een van de betere is van de regio maar dat dit weinig doet om armoede echt weg te werken. In 2022 hebben de vier meest belangrijke sociale bijstandsprogramma’s van Suriname de armoede met naar schatting 1,5 procentpunt verminderd.
Volgens het rapport bevindt ongeveer 17,5 procent van de Surinaamse bevolking zich in armoede. Dit houdt in dat hun totale dagelijkse consumptie onder de armoedegrens van de Wereldbank voor landen met hogere middeninkomens ligt, die op 6,85 Amerikaanse dollar per dag is vastgesteld.
Minister Stanley Raghoebarsing, verantwoordelijk voor Financiën en Planning, en zijn collega Steven Mac Andrew, belast met Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken, hebben aangegeven hoe cruciaal het is om actuele gegevens te verzamelen via onderzoek. Dit stelt de overheid in staat om effectievere sociaaleconomische beleidsmaatregelen te ontwikkelen en door te voeren, wat volgens Raghoebarsing een belangrijke stap is naar economische stabiliteit.
Mac Andrew toont zijn tevredenheid over de regelmatige studies naar armoede in Suriname. Hij, evenals de onderzoekers, pleit voor de oprichting van een onafhankelijk instituut dat zich toelegt op dit soort onderzoeken. Hij benadrukte dat de regering erkent dat armoede een urgente kwestie is die aangepakt moet worden om de duurzame ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties te verwezenlijken.
