In de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens, artikel 23 staat dat iedereen recht heeft op arbeid, op een vrije keuze van werk, op rechtvaardige en gunstige arbeidsomstandigheden en op bescherming tegen werkloosheid. Elke man of vrouw heeft tevens, zonder discriminatie, recht op gelijk loon voor gelijk werk. Arbeiders vormen daarom de basis van elke sterke samenleving; ze werken hard, stimuleren de welvaart, innoveren en creëren kansen waar de totale samenleving profijt aan heeft.
Op deze Arbeidsdag 2024 eert de Nationale Partij Suriname (NPS) alle hardwerkende arbeiders in het bijzonder alle vakorganisaties die zich jarenlang inspannen voor eerlijke lonen en een rechtvaardige behandeling van de werkende klasse. De NPS heeft als oudste politieke partij van Suriname niet alleen een multi-etnische en sociaaldemocratische signatuur, maar heeft historisch gezien ook in het vakbondswezen van Suriname zijn sporen verdiend. Het was zijn legendarische voorzitter Johan, Adolf Pengel die in 1952 de Surinaamse Werknemers Organisatie de Moederbond oprichtte, een vakbond die in 1969 werd omgedoopt tot het Algemeen Verbond van Vakbewegingen in Suriname (AVVS) ‘de Moederbond’.
In de afgelopen decennia hebben ook in Suriname werknemers verenigd in vakbonden zich met succes georganiseerd om rechten veilig te stellen zoals pensioen uitkeringen, verzekeringen, betaling voor overuren, gezondheids- en veiligheidsnormen op de werkplek, betaalde vakantiedagen, inclusief Arbeidsdag. De strijd voor deze rechten en betere waardering van werknemers lijkt nu weer begonnen, als gevolg van de belabberde financieel economische situatie van het land.
De NPS constateert dat de strijd tegen armoede in Suriname voor de zoveelste keer in onze recente geschiedenis moet worden opgepakt. Aanpak van het verslechterde financieel-economisch beleid vereist een duidelijke visie, waarbij de benadering elementen moet bevatten die gedragen worden vanuit een tripartiete sociale dialoog. Ad hoc of hap-snap beleid is in deze tijd van armoede, waarbij Suriname tot een van de armste landen van Zuid Amerika is gedegradeerd, uit den boze. Het treffen van impopulaire maatregelen dient daarom goed vertaald te worden naar de gemeenschap.
Eventuele gevolgen en de wijze van opvang vanwege die harde effecten moeten ook duidelijk geformuleerd worden. De NPS is van oordeel dat in moeilijke tijden de regering zich meer dan ooit moet beijveren voor bescherming van arbeiders en voor het behoud van werkplaatsen. Hoewel de NPS geen deel meer is van deze regering geeft zij de garantie onuitputtelijke bijdrage te zullen leveren in het belang van de werkende klasse en wenst alle arbeiders een bezinningsvolle ‘Wrokoman Dei’. Het moet beter gaan in Suriname en de NPS staat altijd klaar haar bijdrage aan dit proces te leveren!
