69 uur per week werken. Als het aan de Zuid-Koreaanse regering ligt had het binnenkort mogelijk moeten zijn. Maar jongeren, vakbonden en de oppositie denken daar anders over: zij vrezen dat het plan gezondheidsrisico’s met zich meebrengt en de balans tussen werk en privé zal verstoren.
De regering zei bij de lancering van het plan dat het voor een flexibele werkweek zou zorgen en dat daarmee de balans juist zou verbeteren. Ook bedrijven zagen het voornemen zitten. Volgens werkgeversorganisaties is het lastig om deadlines te halen onder de huidige wetgeving, die een maximale werkweek van 52 uur toestaat. Maar onder druk van de publieke opinie heeft de regering het plan ingetrokken.
Zuid-Korea staat bekend om zijn veeleisende werkcultuur. Mensen maken lange dagen, ziet de Nederlandse journalist Ifang Bremer, die in Seoul werkt. “En je hebt hier ook een vrij strikte hiërarchie tussen managers en medewerker. Als je baas zegt dat je moet blijven, is het voor velen lastig om nee te zeggen.”
Ook Zuid-Korea Deskundige aan de Universiteit van Leiden Flora Smit kent de Koreaanse werkcultuur goed. “Te weinig werken wordt in het land gezien als een zwakte. De concurrentie is enorm en de gedachte is vaak: voor jou tien anderen.”
Lange tijd was het in Zuid-Korea dan ook gebruikelijk om 70 uur te werken, maar de vorige regering maakte daar in 2018 een einde aan. De Democratische Partij voerde een werkweek in van maximaal 52 uur, 40 reguliere werkuren en maximaal 12 overuren.
“De kortere werkweek riep gemengde reacties op”, zegt Smit. “Tegenstanders vonden dat niet iedereen op basis van 52 uur financieel kon overleven, de huizenprijzen waren erg hoog. Ook was men bang dat kleine bedrijven in de financiële problemen zouden komen.”
