Yun-Jeong Kim groeide op met zich voor te stellen hoe haar toekomstige gezin eruit zou zien: getrouwd, meerdere kinderen, een leuk huis en een hond. Maar toen de huur van haar appartement in Seoel, Zuid-Korea, teveel werd om te betalen, belandde ze ergens waar ze zich nooit had kunnen voorstellen: 31 jaar oud en thuiswonend bij haar ouders en haar jongere broer.
Kim, een productontwerper en kunst instructeur, noemt haar hoop op een dag om kinderen te krijgen “slechts een fantasie” – vooral nu de huisvestingskosten de pan uitrijzen, de arbeidsmarkt oververzadigd is en het aantal huwelijken keldert.
“Ik kan niet geloven dat [geen kinderen krijgen] de huidige situatie is in Korea,” zei ze. “Maar dit is de realiteit.”
Het is een realiteit waardoor het land sinds 2013 het laagste vruchtbaarheidscijfer ter wereld heeft. In heel Zuid-Korea kiezen vrouwen ervoor om minder kinderen te krijgen – of helemaal niet – omdat ze kampen met een stijging van de kosten van levensonderhoud die jongeren onevenredig hard treft. Tegelijkertijd zijn de huwelijkscijfers met meer dan 35% gedaald, volgens de beschikbare gegevens van de laatste 10 jaar, aangezien steeds meer Zuid-Koreanen werk steeds belangrijker vinden dan het stichten van een gezin.
In Zuid-Korea is het vruchtbaarheidscijfer – het gemiddelde aantal kinderen dat een vrouw in haar vruchtbare jaren krijgt – nu 0.78, volgens cijfers die in februari door de Koreaanse regering zijn vrijgegeven. Het kan jaren duren voordat het land het percentage van 2,1 bereikt, dat volgens deskundigen, nodig is om een stabiele bevolking zonder migratie te behouden.
Zuid-Korea is verre van alleen. In 2020 zagen de Verenigde Staten 43 staten hun laagste vruchtbaarheidscijfers in ten minste drie decennia registreren. En het U.S. Census Bureau voorspelt dat tegen 2034, voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis, het aantal mensen van 65 jaar en ouder groter zal zijn dan het aantal onder de 18 jaar. In januari registreerde China ook de eerste bevolkingskrimp in decennia.
Door de daling van de vruchtbaarheidscijfers zien landen zich geconfronteerd met een toekomst van vergrijzende bevolking en een krimpend beroepsbevolking. Minder werkende jongvolwassenen betekent een tragere economische groei, waardoor het voor overheden moeilijker zal worden om voor ouderen te zorgen, aangezien zij een groter deel van de bevolking blijven uitmaken.
Zuid-Korea heeft agressieve maatregelen genomen om de daling van het aantal geboorten een halt toe te roepen, en zijn acties staan model voor stappen die andere regeringen kunnen nemen om het probleem aan te pakken. Maar de voortdurende strijd illustreert ook de complexiteit van een uitdaging die over de hele wereld alleen maar belangrijker wordt.
