De Dag van de Arbeid, ontstaan uit de westerse arbeidersbeweging in de 19e eeuw, blijft een belangrijke herinnering aan de voortdurende strijd voor sociale rechtvaardigheid. Hoewel deze dag wereldwijd wordt gevierd als een symbool van solidariteit met arbeiders, benadrukt de huidige realiteit in Suriname een schrijnend gebrek aan sociale zekerheid en economische stabiliteit.
De erkenning van 1 mei als de Dag van de Arbeid wereldwijd, ter ere van de strijd van arbeiders voor betere arbeidsomstandigheden, benadrukt de solidariteit onder arbeiders over de hele wereld. Het is een dag waarop we niet alleen terugkijken naar de verworvenheden van de arbeidersbeweging, maar ook stilstaan bij de voortdurende uitdagingen waarmee arbeiders worden geconfronteerd.
In een tijd van toenemende verarming van onze samenleving door asociale overheidsmaatregelen, waarbij vooral arbeiders zwaar getroffen worden, is het duidelijk dat de verworvenheden van arbeiders niet worden gevierd maar eerder afgebroken. ‘Wrokoman Dei’ is door het asociale regeringsbeleid vooral ‘Brokoman Dei’. Het gebrek aan visie en daadkracht in het politieke leiderschap heeft geleid tot blinde bezuinigingen die het financiële welzijn van gezinnen bedreigen en duurzame ontwikkeling belemmeren.
In deze moderne tijd blijft Arbeidsdag van groot belang, aangezien veel arbeiders nog steeds te maken hebben met uitbuiting, onderbetaling, ongelijke beloning, discriminatie op de werkplek en een gebrek aan sociale zekerheid. Het huidige sociaal-economische klimaat in Suriname weerspiegelt deze uitdagingen op pijnlijke wijze. De Surinaamse samenleving wordt geconfronteerd met een ernstig gebrek aan sociale zekerheid als gevolg van het beleid van de regering. Hoewel macro-economische aanwijzingen duiden op enige stabiliteit, wordt dit bereikt door draconische bezuinigings- en saneringsmaatregelen die vooral de arbeidersklasse treffen. Subsidies op essentiële voorzieningen zoals brandstof en elektriciteit worden afgebouwd. Dit leidt tot aanzienlijke prijsstijgingen die het levensonderhoud van arbeiders en hun gezinnen ernstig onder druk zetten.
Het gebrek aan evenwichtige maatregelen van de regering, zoals een gedegen vermogensbelasting en effectieve belastinginning binnen de kleinschalige goudsector, draagt bij aan de groeiende ongelijkheid en onrechtvaardigheid onder de arbeidersklasse. De recente verhoging van de stroomtarieven met 40 procent is slechts een van de vele voorbeelden van het regeringsbeleid dat arbeiders financieel benadeelt.
De vakbeweging heeft gereageerd op deze situatie door op te roepen tot een meerdaagse staking tegen de verhoogde stroomtarieven. Het is een teken van groeiende frustratie en ontevredenheid onder de arbeidersklasse. Arbeiders worden geconfronteerd met een toenemende verarming en onzekerheid, wat tegenovergesteld is met de idealen van solidariteit en vooruitgang die Arbeidsdag zou moeten belichamen.
De Partij voor Recht en Ontwikkeling (PRO) benadrukt dat ware ontwikkeling begint met het waarborgen van het recht op een fatsoenlijk levensonderhoud voor iedereen. Dit recht wordt momenteel geschonden door een gebrek aan doordacht beleid en een gebrek aan inspanningen om duurzame werkgelegenheid te creëren.
Terwijl we de Dag van de Arbeid herdenken, roepen we niet alleen op tot solidariteit met de danig verarmde werkende klasse, maar ook tot een dringende heroverweging van het overheidsbeleid. De regering moet zich inzetten voor duurzame ontwikkeling en alternatieve werkgelegenheid, waarbij het behoud van natuurlijke hulpbronnen van levensbelang is voor de langere toekomst van Suriname.
